Dobry film, prosta sytuacja, ale czuje się powiew metafizyki (jak to u Weira), niepokojące przeczucie, że nie odkryliśmy wszystkich tajemnic tego świata, a obok nas mogą dziać się rzeczy, z którymi sobie nie poradzimy i których nie potrafimy wyjaśnić...
Max pojawia się znikąd, jest tajemniczy, myli tropy i udziela błędnych odpowiedzi, bawi się reakcjami Jill, sprawdza na ile może sobie pozwolić, by zawładnąć jej życiem, a przecież jest tylko hydraulikiem - usługodawcą, który powinien zrobić swoje i cicho odejść.
Nie wiadomo, co nim powoduje, jest jednak w filmie kilka sugestii - Max nienawidzi bogatych, zazdrości burżujom, ma kompleks "robola", ostentacyjny majątek i przynależność do elitarnych sfer wyraźnie go drażni, nie uważa też, aby wyższe wykształcenie czyniło człowieka lepszym i stawiało stopień wyżej od jemu podobnych.
Może więc chodzi o konflikt pomiędzy "inteligencją" a "klasą pracującą", między ogładą a prymitywizmem, między chamstwem, a dobrym wychowaniem - jeżeli tak, to końcowy uczynek Jill można odczytać w ten sposób, iż należy odpowiadać "pięknym za nadobne", jeżeli z kimś się walczy, trzeba używać jego metod...
Tylko tyle? To byłoby za proste, pojawiają się też inne tropy - Cowperowie są antropologami, badają tajemnicze rytuały prymitywnych ludów z Nowej Gwinei, zgłębiają tajemnice światów niepoznanych, dzikich...
My żyjemy w świecie na pozór oswojonym, cywilizacja, urbanizacja, wielki, pudełkowy blok, dozorczyni, hydraulik, a jednak i ten świat może stać się widownią dziwnych rytuałów, i tu może zakraść się niepokój i pojawić nieznane...
Że w postaci hydraulika? Groteskowe? Przecież ten film cały nasycony jest czarnym humorem (Max śpiewający w łazience kompozycję folkową, uroczysta kolacja dla naukowców, dialogi, itd.)...
Tajemniczy hydraulik może być więc "złym duchem" cywilizacyjnej dżungli, która potrafi stać się więzieniem (Weir zwraca na to uwagę, kilkakrotnie pojawia się ujęcie dużego apartamentowca Cowperów, niepokojącej bestii, która nigdy nie śpi, mrugając setkami okien)...
Można też film odczytać przez pryzmat gry psychologicznej, jaką prowadzą bohaterowie - słusznie ktoś wspomniał Dziecko Rosemary, tu jest to samo, może to tylko paranoja Jill, a hydraulik jest niegroźny, jest po prostu poczciwym intruzem
domagającym się odrobiny zainteresowania...
A może Max jest po prostu symbolem - choroby, problemu, czynnika nieprzewidzianego, który potrafi jak taki właśnie intruz wtargnąć w czyjeś uporządkowane życie i do głębi zrujnować zastany porządek...
Dobry, niejednoznaczny film (a jeszcze ten trop z szamanami), dobre aktorstwo, warto...